Data: 15 października 2014

Autor: Recenzja z portalu pisarze.pl

Gęsta, brutalna, pełna wulgaryzmów i wulgarności proza Bukowskiego nie jest już dziś zjawiskiem szokującym obyczajowo. Następcy beatników twórczo rozwinęli  w literaturze świat wszelakiej brutalności i obsceniczności. Toteż buntowniczy wydźwięk tej prozy trąci dziś myszką i z tego punktu widzenia przeszła już ona do historii literatury. Zostaje natomiast moc gęstego stylu Bukowskiego, jego dynamizm, soczystość i bogactwo języka, sarkazm, finezyjna ironia oraz kapitalnie zarysowane postacie, czego przybliżenie zawdzięczamy oczywiście wyśmienitemu przekładowi Tomasza Mirkowicza.  Lektura Bukowskiego po 20 latach od jego śmierci przekonuje mnie, że mimo wygaśnięcia, dezaktualizacji kulturowego kontekstu jego prozy, jako literatura wytrzymuje ona ciągle próbę czasu.

Pełna wersja receznji dostępna na portalu pisarze.pl

Data: 3 października 2014

Autor:

Charles Bukowski to amerykański poeta, powieściopisarz i nowelista. Tworzy postaci z marginesu społecznego, w rolach głównych swoich utworów obsadza alkoholików, uzależnionych od hazardu i kobiet. Jego twórczość inspirowana jest własnymi doświadczeniami, można znaleźć wiele odniesień do życia prywatnego ? które było dosyć ciężkie i kontrowersyjne. Bukowskiego lubię za jego otwartość i bezceremonialność. Jego teksty są krótkie ale treściwe, dosadne, a przede wszystkim rozbrajająco zabawne ? choć czasem bywa to żart gorzki czy wulgarny. Ale właśnie dzięki temu jest taki trafny i prawdziwy. Może brzmi strasznie, ale tak nie jest ? autor ma cięty język, a przy tym obdarzony jest świetnym zmysłem obserwatora. Gorszy i śmieszy równocześnie, dobrze się bawię przy jego książkach. Trzeba brać poprawkę zwłaszcza na przedmiotowość, z jaką traktuje kobiety i jak się do nich odnoszą jego bohaterowie. Bukowski popisuje się zwłaszcza dialogami. Zdania, które buduje są zwykle proste, stosuje dużo powtórzeń, ale w niczym to nie przeszkadza. ?Szmira? jest parodią kryminału ? opowiada o nierozgarniętym detektywie, Nicku Belane, który średnio sobie radzi z prowadzeniem śledztw, a przy tym ma klientów nie z tej ziemi ? dosłownie. Noir Sur Blanc wznowiło wydania Bukowskiego i przyznam, że jestem oczarowana szatą graficzną. Spójrzcie tylko ? inne powieści i opowiadania również utrzymane są w podobnej konwencji. Bardzo przemawia do mnie taka stylistyka. Fajnie byłoby mieć na półce taki komplet. Rzuca się w oczy, a jednocześnie jest prosta. Przykuwa uwagę i zatrzymuje. W ogóle dobrze się ją trzyma w dłoniach i czyta ? czasem ma się to uczucie, że książka jest jakby stworzona do naszych dłoni. I właśnie to uczucie miałam tutaj. Ja o Bukowskim usłyszałam pierwszy raz dzięki tekstom polskich raperów. Podobne środowiska często odnoszą się do jego prozy, bo autor jest im bliski, rozumie ich świat. Czytaliście?