Pewne książki są jak nocne sowy – przysiadają w ciszy i wgryzają się w duszę, aż nie sposób się od nich oderwać. „Krzyk sowy” Patricii Highsmith to właśnie taka powieść. Mroczna, duszna i niepokojąco bliska. Historia, która zaczyna się jak ciche podglądanie zza krzaków, a kończy jak krzyk w nicość. I nie, nie chodzi tu tylko o sensację – tu liczy się umysł. A raczej jego powolne rozpadanie się. Autorka z chirurgiczną precyzją pokazuje, jak łatwo zwykły człowiek może wpaść w pułapkę obsesji, paranoi i cudzej manipulacji. Główny bohater – Robert – niby inżynier, niby spokojny, a jednak... codziennie zakrada się pod dom kobiety. I to nie on zakochuje się pierwszy. Absurd? Nie. Witamy w świecie Patricii Highsmith, gdzie logika ma urlop, a emocje rządzą światem. To książka idealna na bezsenne noce – bo gwarantuję, że po niej długo nie zmrużycie oka. A jeśli lubicie klimat Hitchcocka, pachnący kawą i dymem z amerykańskich przedmieść lat 60., będziecie zachwyceni. • Niepokojący klimat i duszna atmosfera – idealne tło dla cichego szaleństwa. • Bohater, który wzbudza litość, podejrzenia i niepokój – wszystko naraz. • Zakochana ofiara i nieczuły podglądacz – role odwrócone w najbardziej pokrętny sposób. • Wątek zazdrości, który przekształca się w psychozę – uczucia tu to broń, nie romantyzm. • Była żona jak z najgorszego koszmaru – narcystyczna, socjopatyczna, a przy tym bardzo skuteczna. • Psychologia postaci to majstersztyk – zamiast pościgów mamy studium upadku. • Autorka udowadnia, że nie trzeba morderstwa, żeby zabić spokój czytelnika. • Świetna książka dla fanów mrocznej klasyki i inteligentnej grozy. • A na koniec pytanie bez odpowiedzi: Czy Ty na pewno jesteś normalny? Po tej książce zaczynasz rozumieć, że to nie żart. To diagnoza naszych czasów.

To niesamowite uczucie, kiedy powieść napisana dekady temu okazuje się tak bardzo współczesna, tak genialnie absorbująca i zaskakująca. Tak właśnie miałam z “Krzykiem sowy” Patricii Highsmith. Dzięki nowemu wydaniu mogłam zapoznać się z powieścią, która u nas ukazała się po raz pierwszy ponad dwadzieścia lat temu, a na rynku anglojęzycznym aż sześćdziesiąt! Gatunkowo jest to coś pomiędzy powieścią kryminalną a thrillerem psychologicznym, w którym pobrzmiewają nuty dramatu i tragedii antycznej. Fatalizm, nieuchronność losu, poczucie, że droga idzie tylko w jednym kierunku, a pętla coraz mocniej się zacieśnia to emocje dominujące w tej powieści. I do tego niejasność, niepewność, w którą wersję zdarzeń możemy wierzyć, bo tych jest kilka, w stosunku do siebie sprzecznych. Kreacje postaci (stalkera, pary i byłej żony) są mistrzowsko opisane, każdy z nich ma jakieś cechy budzące niepokój, mogące przerodzić się w coś naprawdę katastrofalnego. Akcja budowana bardzo niespiesznie, ale twisty fabularne, jakie nam serwuje, są solidne, wprowadzają czytelnika w poczucie ciągłej niepewności, a zarazem ogromnej ciekawości. No i przesłanie, te współczesne, o którym wspomniałam - to skłonność społeczności do szybkich sądów, do przyjmowania łatwej hipotezy, która pogłębiana może zniszczyć czyjeś może całkowicie niewinne życie? Bo czy nie powinno być tak, że nie na założeniach, a dowodach powinniśmy się opierać? Bardzo dobra pod każdym względem proza, jestem mocno zaskoczona tym, jak duże zrobiła na mnie wrażenie! Polecam fanom niespiesznych thrillerów psychologicznych, solidnych dramatów.