W słynnym tryptyku Hieronima Boscha Tysiącletnie królestwo pomarańcze i inne owoce są symbolem rajskich rozkoszy. Stąd wziął się tytuł jednej z najbardziej urzekających książek Henry'ego Millera; wydana po raz pierwszy w 1957 roku, opowiada o życiu pisarza w Big Sur, regionie na kalifornijskim wybrzeżu, dokąd przybył w 1944 roku.

Big Sur i pomarańcze Hieronima Boscha to portret miejsca - jednego z najbarwniejszych w Stanach Zjednoczonych - oraz niezwykłych ludzi, których Miller tam poznał: pisarzy (także takich, którzy nic nie napisali), mistyków poszukujących prawdy w medytacji (wśród nich twardo stąpających po ziemi osobników, których pociągały kult seksu i sława), dojrzałych dzieci i niewinnych dorosłych, geniuszy, dziwaków oraz tych, których zaklasyfikować niepodobna, jak choćby Conrada Moricanda, czyli "Diabła w Raju" - jednej z najwspanialszych postaci nakreślonych przez Millera.

Pisarstwo Henry'ego Millera cechuje zaraźliwa pogoda ducha i niegasnąca energia. Miał on wyrafinowany zmysł komediowy. Jednak Big Sur to także książka poważna - testament wolnego ducha, który wyłamywał się z ograniczeń i konwencji współczesnego życia, by we własnym wnętrzu znaleźć swoisty raj.