„Moja rodzina i inne zwierzęta” to jedna z najbardziej popularnych książek Geralda Durrella. Znany pisarz, zoolog i propagator wiedzy o przyrodzie był autorem wielu bestsellerów, które od dziesięcioleci podbijają serca czytelników na całym świecie. Rodzina Durrellów w latach trzydziestych minionego wielu wyprowadziła się z zimnej, deszczowej Anglii na piękną, słoneczną grecką wyspę Korfu. Gerald był wówczas zaledwie chłopcem, najmłodszym z rodzeństwa, ciekawym świata dzieckiem, które kochało naturę miłością szaloną i bezwarunkową. Nic dziwnego, że węże, skorpiony czy ropuchy, którymi on się zachwycał, w braciach i siostrze zazwyczaj budziły strach albo obrzydzenie. „Moja rodzina i inne zwierzęta” to pierwszy tom wspomnieniowej, zbeletryzowanej trylogii, która jest w stanie rozbawić nawet największego ponuraka. Autor uroczo opowiada o przybyciu na Korfu, o codzienności na wyspie, o swoich przygodach, nieraz niebezpiecznych, ale zazwyczaj nierozumianych przez resztę familii, zwłaszcza dużo starsze rodzeństwo. Na tle ekscentrycznych braci i siostry bardzo stoicko wypada rozbrajająca matka, która raz się złości, raz ze spokojem komentuje szalone pomysły Geralda i toleruje jego prywatny domowy zwierzyniec, który powiększa się w niepokojący sposób. Wśród znajomych Durrellów nie brak oryginałów. Moim ulubieńcem stał się słabo znający język angielski taksówkarz, którzy stara się pomagać im na każdym kroku i traktuje ich jak rodzinę lordów. Rodzi to mnóstwo komicznych sytuacji. Autor wspaniale pisze nie tylko o ludziach, ale i o zwierzętach. Jego opowieści o psach, ptakach, żabach, owadach łapią za serducho i śmieszą. Przy niektórych opisach uśmiałam się do łez, do wielu wydarzeń wracałam kilka razy, tak mnie ujęły, wzruszyły albo rozbawiły. Niesamowity jest klimat tej książki, w której – jak w zwierciadle – odbija się niespieszne życie małej społeczności. To na pewno zasługa wrażliwości i wyobraźni pisarza, ale także bogatego, przepięknego języka, w którym barwne, plastyczne i synestezyjne opisy przeplatają się z zaskakującymi elementami realizmu, a nawet naturalizmu. Jedyne w swoim rodzaju jest też połączenie powagi z inteligentnym poczuciem humoru. Czytało mi się „Moją rodzinę i inne zwierzęta” z wielką, naprawdę wielką przyjemnością. Teraz czekam niecierpliwie, aż Oficyna Literacka Noir sur Blanc wznowi kolejny tom trylogii. BEATA IGIELSKA