"Wkrótce nas chłód ogarnie wraz z mrokiem zimowym; Żegnaj żywa jasności zbyt krótkiego lata!" ~ Charles Baudelaire "Pieśń jesienna" 🌻 Tegoroczne lato bardziej przypominało jesień, niż wakacyjną porę roku. Z pewnością Baudelaire ucieszyłby się na taką pogodę jako piewca deszczowych dni. Nie za bardzo przepadał za latem, co podkreślił autor książki. Antoine Compagnon rozpoczyna swój wywód o artyście właśnie od tego dysonansu i wyjaśnia dlaczego zdecydował się ukazać Baudelaire'a w innym niż zazwyczaj świetle. Ale jaki w ogóle był ten francuski poeta? 🌻 Baudelaire - poeta wyklęty, tak jak Oskar Wilde skazany za swoją twórczość. Miał on bowiem proces o "Kwiaty zła" w 1857 roku, tuż po publikacji tego tomu poezji. Artystę oskarżono o obrazę moralności publicznej i religii. Władze uznały, że część wierszy jest „nieetyczna”, „szokująca” i zagraża porządkowi społecznemu. Szczególnie chodziło o śmiałe opisy tematów uznawanych za tabu: rozpusty, śmierci, rozpaczy, melancholii. Baudelaire nie pisał ku pokrzepieniu serc – przeciwnie, obnażał mroczną stronę życia i ludzkiej duszy. Jego wrażliwość pozwalała zgłębić to, co zwykle ukrywamy przed światem. 🌻 Fragmenty biografii Baudelaire'a przeplatają się tutaj z utworami poety. Są one dodatkowo wyróżnione błękitnym tuszem, oddzielając się od czerni tekstu głównego, co pomagało podczas czytania. Również liczne przypisy usprawniały lekturę oraz ułatwiały odnalezienie się w zakamarkach francuskiej literatury i meandrach życiorysu poety. Pozycja jest stosunkowo krótka, lecz treściwa i na początek zaspokaja apetyt. Jeśli chcecie przybliżyć sobie sylwetki tego francuskich poetów, a nie macie ochoty zabierać się za biograficzne "cegły", mogę szczerze polecić serię "Lato z...".